Onte tiven posiblemente a situación máis rara pero a vez máis gratificante vivida ata agora.
Poñovos en situación, chamome Higinio é son un rapaz que estou cursando 1º TSEAS no CIFP Politécnico de Lugo, apunteime a este ciclo porque non dei entrado na carreira que quería, Fisioterapia, pero a vez tamén pola miña afección os deportes e polas moitas oportunidades que me podía ofrecer este ciclo, pero sobretodo como xa dixen a miña principal idea era a de que me servira como ponte para dentro de dous anos entrar na carreira que desexo.
Pois ven, completado o primeiro día deste ciclo e tras unhas primeiras tomas de contacto tanto con compañeiros coma profesores ía camiñando de volta casa meditando co meu amigo Iago, que tamén está facendo o mesmo ciclo, de como sería todo o curso, eu, quizás un pouco pesimiesta, dixenle que nin de coña ía ser un curso como os que tiveramos anteriormente xa que pensaba que me ía costar intergrarme e que quizas o trato con profesores e compañeiros ía ser algo frío. Esta reflexión foi fruto a que era o meu primer ano fóra do meu fogar e en toda a miña traxectoria escolar tivera amigos e profesores increíbles que tiven en todo este camin e que agora deixaba atrás.
Non me enrollo máis e vou o meollo da cuestión, o que de verdade vos interese, cando íamos camiñando Iago parou por un café, eso non é o raro porque o que lle gusta o café non esta escrito, o que foi raro e que de repente unha nube de fume gris apareceu diante miña e dentro de ela reflexábase unha sombra que cada vez íase facendo máis nítida, non me podía creer o que taba vendo a medida que a sombra se me acercaba máis e máis íase deslumbrado a identidade dunha persona , ERA EU!!!, eu rapidamente quixen fuxir pero eu mesmo pilleime e dixenme, si xa sei que sona raro, que non pasaba nada que estivera tranquilo. Eu aínda medio asustado tentei de tranquilizarme a medida que esa persona que aparecera entre as sombras me ía falando.
"Ola Higi, como podes ver son tu jajaja, non te asustes son tu pero ti con 8 meses máis." Eu ahí xa pensei en desmaiarme, empecei a suar e a poñerme máis nervioso do que taba, COMO PODÍA ESTAR VENDO O MEU HIGINIO DO FUTURO!!, rapidamente pillizqueime pensando que sería un sono pero él dixome que non e proseguiu falando:
"Estou aqui para falarche un pouco de como che vai ser este curso. Xa sei que queríamos e non tivemos a sorte de entrar en fisioterapia pero non te desanimes porque este curso vai ser a bomba. Ao principio vai ser normal, vaiche costar un pouco eu mellor que ninguén sei como eres pero non te preocupes teis uns compañeiros de clase e mestres que son unha maravilla, despois non te preocupes en Dumia todo esta ben sen tí, botante de menos pero todos estan ben. Non poñas esa cara a min ningué máis me vei non van pensar que tes un xemelgo"
O meu eu de futuro segui falando pero eu estaba mái tranquilo pero claro entroume a curiosidade de como chegara asta aquí, asi que lle preguntei, pero a resposta non foi a esperada e seguiu falanda:
"Non cho podo decir. Como che decía tes uns compañeiro maravillosos vanche axudar moito e vas disfrutar con eles un montón. No tocante as clases non vas ter problema todo o que fagas vaiche gustar, ata FOL que hoxe non sabes o é pero xa o sabrás. O que che vai custar un pouco ao principio vai ser piscina, como xa sabes nos nunca fomos de nadar moito, e vas odiar unhas palabras "Poñemos aletas", xa que despos vense un traballo duro pero pouco a pouco vaste ir afacendo. Vaste convertir nun analista maravilloso tanto de atletismo, coo de natación coma en deportes de implementos, e todo o que observes valo reflexar no blog que estrenache esta maña. Vas aprender moitos deportes novos, rugby-tag, floorball, lacrose aparte de practicar outros moitos que xa coñeciamos, padel, bádminton, tenis de mesa, moitas modalidades de atletismo e ata vais balar.
Finalmente decirche que a todas as actividades que se planteen non dubides en ir porque o vas pasar fenomenal, vas aprender a esquiar, vas facer rafting, surf, dragon boat e algunha máis por ahí.
Bueno esgotaseme o tempo e teño que marchar pero por último decirche que esta aparción non che sirve como excusa para non facer nada porque todo vais ser fácil e bonito, traballa e fai todo o que este nas túas mans se queres que sexa así.
Bueno e hora de que me vaia disfruta deste ano porque de verdade vai ser maravilloso".
De repente o meu eu do futuro desapareceu, pero lonxe quedou ese sentimento de inquietude e medo que tiña antes con Iago, ahora esbozaba un sorriso de par en par. Naquel xusto momento volveu aparecer Iago, que me preguntou de que me ría, dubidei en contarllo, pero para que pense que estou máis tolo do que xa sabía, mellor non. Ambos proseguimos a marcha cara o piso como se alí non houbera pasado nada, pero sí vai se pasara.,
.jpg)
